آرشیو احادیث اعتقادی
-
0
احادیث امام جواد – گناهان مرگ خیز
گناهان مرگ خیز (مَوْتُ الاِْنْسانِ بِالذُّنُوبِ أَکْثَرُ مِنْ مَوْتِهِ بِالاَْجَلِ وَ حَیاتُهُ بِالْبِّرِ أَکْثَرُ مِنْ حَیاتِهِ بِالْعُمْرِ.): مرگ آدمی به سبب گناهان، بیشتر است از مرگش به واسطه اَجَل، و […] -
0
احادیث امام جواد – متمسّکین به خدا
متمسّکین به خدا (کَیْفَ یُضیعُ مَنْ أَللّهُ کافِلُهُ، وَ کَیْفَ یَنْجُوا مَنْ أَللّهُ طالِبُهُ وَ مَنِ انْقَطَعَ إِلی غَیْرِ اللّهِ وَکَلَهُ اللّهُ إِلَیْهِ.): چگونه ضایع میشود کسی که خدا، عهده […] -
0
نیابت حج از دیدگاه امام جواد علیه السلام
بکر بن صالح میگوید: نامهای به امام جواد علیه السلام نوشتم و در آن موضوع نیابت پسرم از مادرم را مطرح کردم. در نامهنوشته بودم: پسر من در سفر حج، […] -
0
احادیث امام جواد – مرکب شهوت
مرکب شهوت (راکِبُ الشَّهَواتِ لا تُسْتَقالُ لَهُ عَثْرَهٌ.): کسی که بر مرکب شهوات سوار است، از لغزش درامان نخواهد ماند. -
0
احادیث امام جواد – سرعت تقرّب، با دلهای پاک
سرعت تقرّب، با دلهای پاک (أَلْقَصْدُ إِلَی اللّهِ تَعالی بِالْقُلُوبِ أَبْلَغُ مِنْ إِتْعابِ الْجَوارِحِ بِالاَْعْمالِ.): با دلها به سوی خداوند متعال آهنگ نمودن، رساتر از به زحمت انداختن اعضا با […] -
0
احادیث امام جواد – مهدی منتظَر
مهدی منتظَر (إِنَّ الْقائِمَ مِنّا هُوَ الْمَهْدِی الَّذی یَجِبُ أَنْ یُنْتَظَرَ فی غَیْبَتِهِ وَ یُطاعَ فی ظُهُورِهِ، وَ هُوَ الثّالِثُ مِنْ وُلْدی.): همانا قائم از ماست او همان مهدی ای […] -
0
دیدگاه امام جواد در مورد افراط و تفریط
خطر انحراف فکری همیشه جوامع را تهدید میکند. گروهی درباره مسایل اعتقادی راه افراط پیش میگیرند و عدهای راه تفریط.پیامبر بزرگوار اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) هنگام رحلت، میزان […] -
0
احادیث امام جواد – چهار عاملِ محرّک
چهار عاملِ محرّک (أَرْبَعُ خِصال تَعَیَّنَ الْمَرْءَ عَلَی الْعَمَلِ: أَلصِّحَّهُ وَ الْغِنی وَ الْعِلْمُ وَ التَّوْفیقُ.): چهار چیز است که شخص را به کار وا میدارد: سلامت، بینیازی، دانش و […] -
0
در کلمات قصار و گفتار در ربا و معجز آثار امام جواد
قال الجواد (ع)، عز المؤمن غناه عن الناس یعنی عزت مؤمن بینیازی او است از مردم قال ایضا، نعمۀ لا تشکر کسیئۀ لا تغفر یعنینعمتی که شکر آن به جا […] -
0
احادیث امام جواد – سازش با مردم
سازش با مردم (مَنْ هَجَرَ الْمُدارهَ قارَبَهُ الْمَکْرُوهَ.): کسی که سازش و مدارا با مردم را رها کند، ناراحتی به او روی میآورد.