آرشیو دیدگاه شعرا

این منم سرمست عطر بوى سیبمیهمان خانه‏ ى ابن الغریب دل شده مستانه ‏ى ابن الرضامى ‏روم تا خانه‏ ى ابن‏الرضا دل برد جان را به راه کاظمیناى جوانمرگ على […]

ادامه ...

بنده ام بنده ی ولای توأمعاشق صحن با صفای توأم تو جوادی و من گدای توأمیا جواد الائمه ادرکنی قامتم خم شده ز بار بلاحاجتم باشد از تو یا مولا […]

ادامه ...

طائر عرشم ولى پر بسته‏امیاد دلدارم ولى دلخسته‏ام آسمانم بى ستاره مانده استدرد من را سوى غربت رانده است ناله‏ها مانده است در چاه دلمقاتلى دارم درون منزلم من رضا […]

ادامه ...

عاشقی را به وجد می آرییوسفانه تبسمی داری به کدامین ملیح رفتی کهچهره ای سبز و گندمی داری؟ وصف آیینه کار شاعر نیستاز لب خود شنیدنی هستی دوست دارم خودت […]

ادامه ...

ز سوز غم پر پروانه می سوخت ز داغ لاله ای گلخانه می سوخت وجودش را شرر زد آشنایی که از دورش دل بیگانه می سوخت بنوشید آب از پیمانه […]

ادامه ...

با دلی پر از شور و شین همصدای با عالمین روضه می خونم باز برا مرد خسته ی کاظمین ۲ شب شب عزا شد شب غم جوون امام رضا شددل […]

ادامه ...

ایّام سوگوارى ابن الرضا بوداى اهل دل عزاى عزیز خدا بود جارى کنم ز دیده خود سیل اشک رادر ماتمى که فاطمه صاحب عزا بود از جور امّ فضل غریبانه […]

ادامه ...

از جفاى همسر بى مهر فریاد اى پدرکز دل و جانم برآورده است فریاد اى پدر در جوانى گوهر عمر مرا از من گرفتتا که مامون دختر خود را به […]

ادامه ...

پسرم تو هم مثِ منتو غریبی جون سپردی بریز از تو سینه بیرونخونِ دلهایی که خوردی یادته جوادم اون شبسرِ من تو دامنت بود همه خون های گلویممثِ گلبرگ رو […]

ادامه ...

دل من را چه مبتلا کردهجلوه هایی که دم به دم داری حضرت عشق! حضرت باران!در دل خسته ام حرم داری در هوای زیارت حرمتدر به در می شویم مثل […]

ادامه ...