آرشیو دیدگاه شعرا

از جفاى همسر بى مهر فریاد اى پدرکز دل و جانم برآورده است فریاد اى پدر در جوانى گوهر عمر مرا از من گرفتتا که مامون دختر خود را به […]

ادامه ...

همه بابالهای خود اثر استاد لطیفیاناین­ها به جای اینکه برایت دعا کنند کف می زنند تا نفست را فدا کنندیا جای اینکه آب برایت بیاورند همراه ناله­ی تو چه رقصی […]

ادامه ...

شعر در مدح امام جواد (ع) – دست حق در آستین من ان زینت ده عرش برینم که جا داده خدا اندر زمینم امام مقتدای کائناتم به امر ذات رب […]

ادامه ...

اومد از راه ولی الله تو شبی پر از ستارهبه خدا که ز قدمهاش برکت داره می باره حضرت سلطان تا به خود صبح پای گهوارش می مونهبا دل پر […]

ادامه ...

کبوترا تو آسمون بالهاشونو بهم دادندبه پیکر امام جواد مانع نور آفتابند آی کفترا که اون روزا سایه بون آقا بودیدسوالی تو قلب منه تو کربلا کجا بودید

ادامه ...

در میان حجره جان میداد و یک یاور نداشتغیر درد و غم نهان در سینه آن سرور نداشت آفتاب عمر کوتاهش نهان می شد ولیآسمان دیده اش جز اشک وخون […]

ادامه ...

طائر عرشم ولى پر بسته‏امیاد دلدارم ولى دلخسته‏ام آسمانم بى ستاره مانده استدرد من را سوى غربت رانده است ناله‏ها مانده است در چاه دلمقاتلى دارم درون منزلم من رضا […]

ادامه ...

ساکن کاظمین گویا از، سمت «باب الجواد» می آیدچون شهابی که روی دامانش، نور در امتداد می آید عهد فرزند با پدر این است، می شود زائرش به رسم ادباین […]

ادامه ...

لب تشنه بود ، تشنه یک جرعه آب بودمردی که درد های دلش بی حساب بود پا می کشید گوشه حجره به روی خاکپروانه وار غرق تب و التهاب بود […]

ادامه ...

بغداد هم از حال و روزش بی خبر بودتنها تر از تنها و قلبش پرشرر بود در کنج حجره بی کس و بی یار و مونسدور از وطن افتاده و […]

ادامه ...